1. Ενθαρρύνει το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους:Τα υπαίθρια παιδότοπα είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να ενθαρρύνετε τα παιδιά να παίζουν έξω. Με ένα υπαίθριο παιδότοπο, τα παιδιά μπορούν να περάσουν χρόνο σε εξωτερικούς χώρους και να απολαύσουν καθαρό αέρα και ηλιοφάνεια. Αυτό μπορεί να ωφελήσει τη σωματική και ψυχική τους υγεία μειώνοντας το άγχος και βελτιώνοντας τη διάθεση.
2. Διεγείρει τη φαντασία:Τα υπαίθρια παιδότοπα μπορούν να διεγείρουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παιδιού. Ένα παιδότοπο μπορεί να γίνει κάστρο, διαστημόπλοιο ή σπίτι. Τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους για να δημιουργήσουν τα δικά τους παιχνίδια και ιστορίες, που μπορούν να βοηθήσουν στη γνωστική ανάπτυξη.
3. Προωθεί τις κοινωνικές δεξιότητες:Το παιχνίδι σε ένα υπαίθριο παιδότοπο μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Μπορούν να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν παιχνίδια και ιστορίες, να εναλλάσσονται και να λύσουν προβλήματα. Αυτό μπορεί να βελτιώσει τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες και να τους βοηθήσει να αναπτύξουν φιλίες.
4. Βελτιώνει τη φυσική δραστηριότητα:Τα υπαίθρια παιδότοπα μπορούν να ενισχύσουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας στα παιδιά. Η αναρρίχηση, το τρέξιμο και το παιχνίδι σε κούνιες μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση του συντονισμού, της ισορροπίας και της ευκινησίας. Αυτό μπορεί να ωφελήσει τη συνολική υγεία και ευεξία τους.
5. Παρέχει έναν ασφαλή χώρο:Τα υπαίθρια παιδότοπα προσφέρουν έναν ασφαλή χώρο για να παίξουν τα παιδιά. Οι γονείς μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς γνωρίζοντας ότι τα παιδιά τους βρίσκονται σε ένα ασφαλές περιβάλλον, προστατευμένο από τα στοιχεία και τους πιθανούς κινδύνους.
1. Burdette, H.L. & Whitaker, R.C. (2005). Αναζωογονητικό δωρεάν παιχνίδι σε μικρά παιδιά: Κοιτάζοντας πέρα από τη φυσική κατάσταση και την παχυσαρκία για την προσοχή, τη σχέση και την επιρροή. Αρχεία Παιδιατρικής & Εφηβικής Ιατρικής.
2. Fjørtoft, I. (2004). Το τοπίο ως παιδότοπος: Οι επιδράσεις των φυσικών περιβαλλόντων στο παιχνίδι και την κινητική ανάπτυξη των παιδιών. Παιδιά, Νέοι και Περιβάλλον.
3. Gleave, J., Cole-Hamilton, I., & Wilson, J. (2004). Μια εικόνα της υγείας: Η πρόσβαση των παιδιών στο παιχνίδι στο νοσοκομείο. Journal of Playwork Practice.
4. Herrington, S. & Studtmann, Κ. (1998). Τοπίο Παρεμβάσεις: Νέες Οδηγίες για το Σχεδιασμό των Παιδικών Υπαίθριων Περιβαλλόντων Παιχνιδιού. Τοπίο και Πολεοδομία.
5. Kellert, S.R. (2005). Building for Life: Designing and Understanding the Human-Nature Connection. Island Press.
6. Lester, S. & Maudsley, M. (2006). Παιχνίδι, φυσικά: Μια ανασκόπηση του φυσικού παιχνιδιού των παιδιών. Παίξτε Αγγλία.
7. Malone, K., Tranter, P. & Shaw, B. (2004). "Συνήθιζα να τους φοβάμαι": Οι μεταβαλλόμενες αντιλήψεις των παιδιών για την ύπαιθρο σε ένα έργο φυσικής περιβαλλοντικής μάθησης (NEL). Παιδιά, Νέοι και Περιβάλλον.
8. Pretty, J., Angus, C., Bain, Μ., Barton, J., Gladwell, V., Hine, R., Peacock, J., et αϊ. (2009). Τελική Έκθεση Nature, Childhood, Health and Life Pathways – Μάρτιος 2009. University of Essex.
9. Rivkin, M.S. (1999). The Great Outdoors: Αποκαθιστώντας το δικαίωμα των παιδιών να παίζουν έξω. Εθνική Ένωση για την Εκπαίδευση Νέων Παιδιών.
10. Taylor, A. F., Kuo, F. E., & Sullivan, W. C. (2001). Αντιμετώπιση ADD: The Surprising Connection to Green Play Settings. Περιβάλλον και Συμπεριφορά.